* Burada kullanılan tüm "özel kutulu yemek çubukları" Ömer Serkan Bakır’ın koleksiyonudur.
12 Şubat 2010 Cuma
8 Şubat 2010 Pazartesi
Tek Kullanımlık Yemek Çubukları
Bildiğiniz gibi çoğu Çin, Japon ve Uzak Doğu restaurantlarında tek kullanımlık yemek çubukları (chopsticks) kullanılır. Gerek hijyen gerekse de ekonomik olmaları bakımından pek çok yerde tercih edilir.
Tek kullanımlık yemek çubukları genel olarak bambu veya temel ağaç cinslerinden yapılır. Bazılarının tamamı kapalı ve bir kağıt ile kaplıyken, çoğunlukla arka kısımlarını açıkta bırakan kağıt kaplamaları da görebilirsiniz. Bazı zincir restaurantlarda bu çubukların kağıt kaplamaları üzerinde kendi reklamları ve isimleri yazılırken, farklı süslemelerde görülebilir.
Daha ekonomik olan modellerinde ise genel bir süsleme ve arka taraflarında yemek çubuklarının kullanımı şekillerle gösterilir ve bu yemek çubuklarını onlarca değişik yerde görebilirsiniz.
* Bu yazıda kullanılan tüm "tek kullanımlık yemek çubukları" Ömer Serkan Bakır’ın koleksiyonudur.
Tek kullanımlık yemek çubukları genel olarak bambu veya temel ağaç cinslerinden yapılır. Bazılarının tamamı kapalı ve bir kağıt ile kaplıyken, çoğunlukla arka kısımlarını açıkta bırakan kağıt kaplamaları da görebilirsiniz. Bazı zincir restaurantlarda bu çubukların kağıt kaplamaları üzerinde kendi reklamları ve isimleri yazılırken, farklı süslemelerde görülebilir.
Daha ekonomik olan modellerinde ise genel bir süsleme ve arka taraflarında yemek çubuklarının kullanımı şekillerle gösterilir ve bu yemek çubuklarını onlarca değişik yerde görebilirsiniz.
* Bu yazıda kullanılan tüm "tek kullanımlık yemek çubukları" Ömer Serkan Bakır’ın koleksiyonudur.
3 Şubat 2010 Çarşamba
.jpg)
Bazı chopstick kullanma kuralları:
- Chopstickleri kullanmazken veya yemeği bitirdiğinizde chopstickler önünüze, uçları sola bakacak şekilde konur.
- Chopstickler yiyeceğin, özellikle de pilavın içine saplanıp bırakılmaz.
- Chopstickten chopsticke yiyecek geçirilmez.
- Chopstickler yiyeceklere batırılmaz.
- Chopstick ile başkalarını veya bir şeyi işaret etmek ayıp karşılanır.
- Chopsticklerle oynanmaz veya havada çok fazla sallanmaz.
- Tabak, çanak içinde chopstick ile taşınmaz.
- Chopsticklerinizi yemek yemek için zaten kullandıysanız, paylaşılan bir tabaktan kendi tabağınıza yiyecek alırken arka uçları kullanılır.
28 Ocak 2010 Perşembe
Japon Yemek Kültürü ve Sushi…
Özellikle son on yılda fast food akımına karşı koyamayarak, yemek yeme alışkanlıklarımız değişti. Çoğu zaman yemek yemek için harcadığımız zaman, toplam 15 dakikayı geçmez oldu. Bol yağlı, mayonezli, ketçaplı, kremalı ve çikolatalı yiyeceklerden kaçamaz olduk. Sanırım bir çıkış noktası aradığımız şu günlerde sağlıklı Japon mutfağı ülkemizde de yaygınlaşarak yeni bir trend oluşturuyor. Esasında pek de alışık olmadığımız bir yemek kültürü olan Japon mutfağı dendiğinde ise aklımıza ilk olarak sushi geliyor.
Önceleri Japonya dışında pek bilinmeyen Japon yemekleri, son 5-10 yıl içinde tüm dünyada beğeni kazandı. Bugün bu ilgi ile birlikte birçok ülkede Japon restoranları hizmet verir duruma geldi. Dünya mutfak literatürüne Tofu, Saşimi, Sushi, Miso ve Tempura gibi kelimeler Japon mutfak kültüründen girmiş ve Japon mutfağı günümüzde ünlü dünya mutfaklarından biri olarak kabul edilir hale gelmiştir.
Japon mutfağının özelliği, özellikle deniz ürünleri yemeklerinde çok taze malzeme kullanılması ve deniz ürünlerinin hemen hepsinin çiğ olarak da tüketilmesidir. Çeşit fazla olmamasına rağmen özellikle sunuş şekli açısından damaktan önce göze hitap eder. Yemek kültürü olarak Türk mutfağıyla pek benzerliği yoktur. En göze çarpan özellik, çatal, kaşık ve bıçak yerine hashi (yemek çubukları) kullanılmasıdır. Geleneksel Japon sofrasında ekmek bulunmaz. Onun yerine her menüde gohan sunulur. Bizim bildiğimiz pirinç pilavının yağsız ve tuzsuz bir çeşidi diyebileceğimiz gohan, menüdeki ana yemeklerle birlikte garnitür olarak yenir. Yine Türk sofra kültüründen farklı olarak, bazı yemekler sofrada pişirilir. Bunun için özel ocaklı masalar ya da masa için özel olarak üretilen küçük ve alçak ocaklar kullanılır. Genelde içi su dolu büyük bir tencere sofranın ortasındaki ocağa yerleştirilir. Yiyecekler -ki bu tür yemeklerde genelde et, mantar, tofu, lahana ve diğer birkaç çeşit sebze kullanılır- sofraya çiğ olarak getirilir. Herkes kendi istediği yiyeceği alır ve suda haşlayarak pişirir. Japon mutfağında sosun çok önemli bir yeri vardır. Her tür yemek için onlarca sos bulunur. Ancak bunlardan en çok kullanılanı soya sosudur. Klasik bir Japon menüsünde ana yemek ne olursa olsun, yanında mutlaka gohan, birkaç çeşit turşu, çorba ve soya sosu bulunur.
Sushi Kültüründe Kullanılan Bazı Terimler:
Hashi: Chopstick
Shoyu: Soya Sosu
Mori: Güneşte kurutulmuş deniz yosunu
Gari, shoga: Taze zencefil
Daikon: Rendelenmiş turp
Wasabi: Yeşil renkli yabanturbu ezmesi
Sake: Pirinç rakısı
Nigiri: Çiğ balık, pirinç ve sebzeyle yapılan Nigiri, soya sosuna batırılarak yeniyor ve daima çift olarak servis ediliyor.
Maki: Rulo haline getirilmiş balık, pirinç ve sebzenin şerit halindeki kızarmış yosuna sarılmasıyla hazırlanıyor.
Temaki: Balık ve pirincin, yosuna sarılmasıyla hazırlanan temaki, külaha benzer bir görünüme sahip. Genellikle 6 ya da 8 parça halinde servis ediliyor.
Sashimi: Dilimlenmiş çiğ balık parçaları.
Maguro: Ton balıklı
Suzuki: Levrekli
Tako: Ahtapotlu
Ebi: Pişmiş karidesli
Kani: Yengeçli
Önceleri Japonya dışında pek bilinmeyen Japon yemekleri, son 5-10 yıl içinde tüm dünyada beğeni kazandı. Bugün bu ilgi ile birlikte birçok ülkede Japon restoranları hizmet verir duruma geldi. Dünya mutfak literatürüne Tofu, Saşimi, Sushi, Miso ve Tempura gibi kelimeler Japon mutfak kültüründen girmiş ve Japon mutfağı günümüzde ünlü dünya mutfaklarından biri olarak kabul edilir hale gelmiştir.
Japon mutfağının özelliği, özellikle deniz ürünleri yemeklerinde çok taze malzeme kullanılması ve deniz ürünlerinin hemen hepsinin çiğ olarak da tüketilmesidir. Çeşit fazla olmamasına rağmen özellikle sunuş şekli açısından damaktan önce göze hitap eder. Yemek kültürü olarak Türk mutfağıyla pek benzerliği yoktur. En göze çarpan özellik, çatal, kaşık ve bıçak yerine hashi (yemek çubukları) kullanılmasıdır. Geleneksel Japon sofrasında ekmek bulunmaz. Onun yerine her menüde gohan sunulur. Bizim bildiğimiz pirinç pilavının yağsız ve tuzsuz bir çeşidi diyebileceğimiz gohan, menüdeki ana yemeklerle birlikte garnitür olarak yenir. Yine Türk sofra kültüründen farklı olarak, bazı yemekler sofrada pişirilir. Bunun için özel ocaklı masalar ya da masa için özel olarak üretilen küçük ve alçak ocaklar kullanılır. Genelde içi su dolu büyük bir tencere sofranın ortasındaki ocağa yerleştirilir. Yiyecekler -ki bu tür yemeklerde genelde et, mantar, tofu, lahana ve diğer birkaç çeşit sebze kullanılır- sofraya çiğ olarak getirilir. Herkes kendi istediği yiyeceği alır ve suda haşlayarak pişirir. Japon mutfağında sosun çok önemli bir yeri vardır. Her tür yemek için onlarca sos bulunur. Ancak bunlardan en çok kullanılanı soya sosudur. Klasik bir Japon menüsünde ana yemek ne olursa olsun, yanında mutlaka gohan, birkaç çeşit turşu, çorba ve soya sosu bulunur.
Sushi Kültüründe Kullanılan Bazı Terimler:
Hashi: Chopstick
Shoyu: Soya Sosu
Mori: Güneşte kurutulmuş deniz yosunu
Gari, shoga: Taze zencefil
Daikon: Rendelenmiş turp
Wasabi: Yeşil renkli yabanturbu ezmesi
Sake: Pirinç rakısı
Nigiri: Çiğ balık, pirinç ve sebzeyle yapılan Nigiri, soya sosuna batırılarak yeniyor ve daima çift olarak servis ediliyor.
Maki: Rulo haline getirilmiş balık, pirinç ve sebzenin şerit halindeki kızarmış yosuna sarılmasıyla hazırlanıyor.
Temaki: Balık ve pirincin, yosuna sarılmasıyla hazırlanan temaki, külaha benzer bir görünüme sahip. Genellikle 6 ya da 8 parça halinde servis ediliyor.
Sashimi: Dilimlenmiş çiğ balık parçaları.
Maguro: Ton balıklı
Suzuki: Levrekli
Tako: Ahtapotlu
Ebi: Pişmiş karidesli
Kani: Yengeçli
İki Çubukla Lezzet
Yemek çubukları 5.000 sene kadar öncesinde Çin’de geliştirilmiştir. O dönemde insanlar yemeklerini ısıyı uzun süre koruyabilen kaplarda yiyiyorlardı ve özellikle hızlı yemek yiyen insanlar, yemekleri kolay alabilmek için ağaçların ince dallarını kırarak kendilerine çubuk yapıyorlardı. Milattan önce 400 yılında, geniş nüfus yoğunluğu ve azalan kaynaklardan dolayı, yakıttan tasarruf sağlamak üzere hızlı bir şekilde pişirilebilmesi için gıda, ufak parçalara kesilmiştir.Gıda parçaları, yemek sofrasında bıçak ve benzeri cisimler bulundurma gereksinimini ortadan kaldıracak kadar küçük olmuştu. Bu yüzden yemek çubukları başlıca aletler durumuna geldiler. Ayrıca, kendisi de bir vejetaryen olan, Konfüçyus’un insanlara mezbahaları hatırlatmakta olduğu için bıçakları kullanmamalarını tavsiye etmiş olabileceği de düşünülmektedir. “Kuai-zi” denilen (hızlı küçük arkadaşlar), Çin yemek çubukları genel olarak 9 ila 10 inç arasında bir uzunlukta ve keskin olmayan bir uç ile dikdörtgen şeklindeydi.
Çin Yemek Çubukları ve Hashi
Milattan sonra 500 yılında, yemek çubuğu kullanımı Çin’den şimdiki Vietnam, Kore ve Japonya’ya yayıldı. Japonya’da yemek çubukları orijinal olarak çok değerli kabul edilmişler ve özel olarak dini törenlerde bile kullanılmışlardır. Yemek yemek için kullanılan en eski yemek çubukları cımbızlara benziyorlardı ve bunlar üst kısma birleştirilen bir bambu ağacı parçasından yapılmaktaydı. 10. yüzyıldan itibaren, bu yemek çubukları iki ayrı parçaya ayrılmaya başladı.
“Hashi” (köprü) denilen bu çubuklar Çin yemek çubuklarından tasarım bakımından farklılık gösterirler. Bu çubuklar yuvarlak şekillidir ve bir noktaya gelirler, ayrıca Çin yemek çubuklarından daha kısadırlar (kadınlar için 7 inç, erkekler için ise 8 inç uzunluğunda).
Japonlar yemek çubuklarını çeşitli ağaçlardan yapma eğilimi göstermişlerdir. 17. yüzyılda Japonlar, bu tahtadan yemek çubuklarını ilk defa vernikleyerek cilalamışlardır. Böylece çubuklar kayganlıkla beraber gayet dayanıklı olma özelliği de kazanmıştır. Japonlar ayrıca 1878 senesinde tek kullanımlık tahta yemek çubuklarını (Wari-bashi) ilk kez ortaya koyan insanlar olmuşlardır.
Geleneksel olarak, yemek çubukları farklı çeşitlerdeki malzemelerden yapılabilmiştir. Bambu ağacı en popüler malzeme olmuştur. Çünkü bu ağaç ucuzdur, bol bulunur, yarılması kolaydır, ısıya dayanıklıdır ve belirgin bir kokusu ya da tadı yoktur.
Sedir, sandal ağacı, tik ağacı, çam ve kemik de daha fazla nüfuslar için yemek çubukları yapmakta kullanılmışlardır. Bununla beraber, varlıklı insanlar genelde yemek çubuklarını yeşim taşı, altın, bronz, bakır, aget, mercan, fildişi ve gümüşten yaptırmışlardır. Hatta, hanedanlık devirleri boyunca, gümüşten yapılma yemek çubuklarının zehirli yiyeceklere değdikleri zaman siyah renge dönecekleri düşünülmüştür. Ancak şimdi gümüşün arsenik veya siyanür ile tepkimeye girmediği bilinmektedir. Ancak çürük yumurtalar, soğanlar veya sarımsak kullanıldığında, bunlardan çıkan hidrojen sülfit, gümüş yemek çubuklarının renk değiştirmesine sebebiyet verebilir.
Chopsticks Kullanmak...
Bu iki çubuğu kullanarak yemek yemek esasında gözüktüğü kadar zor değildir. Önce çubuklardan birini, işaret ve baş parmağınız yardımıyla sabitliyor, sadece diğer çubuğu hareket ettiriyorsunuz.
Çin Yemek Çubukları ve Hashi
Milattan sonra 500 yılında, yemek çubuğu kullanımı Çin’den şimdiki Vietnam, Kore ve Japonya’ya yayıldı. Japonya’da yemek çubukları orijinal olarak çok değerli kabul edilmişler ve özel olarak dini törenlerde bile kullanılmışlardır. Yemek yemek için kullanılan en eski yemek çubukları cımbızlara benziyorlardı ve bunlar üst kısma birleştirilen bir bambu ağacı parçasından yapılmaktaydı. 10. yüzyıldan itibaren, bu yemek çubukları iki ayrı parçaya ayrılmaya başladı.
“Hashi” (köprü) denilen bu çubuklar Çin yemek çubuklarından tasarım bakımından farklılık gösterirler. Bu çubuklar yuvarlak şekillidir ve bir noktaya gelirler, ayrıca Çin yemek çubuklarından daha kısadırlar (kadınlar için 7 inç, erkekler için ise 8 inç uzunluğunda).
Japonlar yemek çubuklarını çeşitli ağaçlardan yapma eğilimi göstermişlerdir. 17. yüzyılda Japonlar, bu tahtadan yemek çubuklarını ilk defa vernikleyerek cilalamışlardır. Böylece çubuklar kayganlıkla beraber gayet dayanıklı olma özelliği de kazanmıştır. Japonlar ayrıca 1878 senesinde tek kullanımlık tahta yemek çubuklarını (Wari-bashi) ilk kez ortaya koyan insanlar olmuşlardır.
Geleneksel olarak, yemek çubukları farklı çeşitlerdeki malzemelerden yapılabilmiştir. Bambu ağacı en popüler malzeme olmuştur. Çünkü bu ağaç ucuzdur, bol bulunur, yarılması kolaydır, ısıya dayanıklıdır ve belirgin bir kokusu ya da tadı yoktur.
Sedir, sandal ağacı, tik ağacı, çam ve kemik de daha fazla nüfuslar için yemek çubukları yapmakta kullanılmışlardır. Bununla beraber, varlıklı insanlar genelde yemek çubuklarını yeşim taşı, altın, bronz, bakır, aget, mercan, fildişi ve gümüşten yaptırmışlardır. Hatta, hanedanlık devirleri boyunca, gümüşten yapılma yemek çubuklarının zehirli yiyeceklere değdikleri zaman siyah renge dönecekleri düşünülmüştür. Ancak şimdi gümüşün arsenik veya siyanür ile tepkimeye girmediği bilinmektedir. Ancak çürük yumurtalar, soğanlar veya sarımsak kullanıldığında, bunlardan çıkan hidrojen sülfit, gümüş yemek çubuklarının renk değiştirmesine sebebiyet verebilir.
Chopsticks Kullanmak...
Bu iki çubuğu kullanarak yemek yemek esasında gözüktüğü kadar zor değildir. Önce çubuklardan birini, işaret ve baş parmağınız yardımıyla sabitliyor, sadece diğer çubuğu hareket ettiriyorsunuz.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
.jpg){kind=link}